Kollywood Tamil Sex Story

Indian Sex Stories Mobile Indian Sex Stories Mobile > Indian Sex Stories in Indian Languages > Tamil Sex Stories - தமிழ் ஸெக்ஸ் ஸ்டோரீஸ் > Kollywood Tamil Sex Story Full Version: Kollywood Tamil Sex Story You're currently viewing a stripped down version of our content. View the full version with proper formatting. Sexy Legs 08-23-2011, 02:20 PM திரைஉலகில் சூர்யா இன்று தமிழ் சினிமாவின் முக்கிய இயக்குனர்களில் நானும் ஒருவன். சூப்பர் ஸ்டார்கள் முதல் புதுமுகம் வரை என் படத்தில் நடிக்க ஆவலாக இருக்கின்றனர். தொடர்ந்து வெற்றிப்படங்களை கொடுத்துக்கொண்டு இருக்கும் ஒரு ரேஸ் குதிரை. என் பெயர் ஆர்.ஜே.சூர்யா. அப்பன் ஆத்தா வைச்ச பெயர் சூர்யநாராயணன். சினிமாவுக்காக ஆர்.ஜே. சூர்யா. பத்து வருடமாக சினிமாவில் இருக்கின்றேன். இதில் முதல் ஐந்து வருடங்கள் உதவி இயக்குனராகவும் இறுதி ஐந்து வருடம் இயக்குனராகவும் இருக்கின்றேன். உதவி இயக்குனராக வாழ்ந்த காலங்களில் நான் பட்ட அவமானங்கள் பல. அதனாலோ என்னவோ எனது உதவியளர்களிடம் எனக்கு தனி அன்பு. அவர்களிடம் எனக்கு தனி மரியாதை. என்னிடம் பத்து உதவியாளர்கள். ஐந்து பேர் சீனியர்ஸ். ஐந்து பேர் ஜூனியர்ஸ். சீனியர்ஸின் வேலை படப்பிடிப்புத் தளத்தில் எனக்கு உதவியாக இருப்பது. சில காட்சிகளை அவர்களே இயக்கவும் செய்வார்கள். மற்றைய ஐவர் கதாசிரியருடன் இணைந்து கதையையும் என்னுடன் இணைந்து திரைக்கதையையும் வசனகர்த்தாவுடன் இணைந்து வசனத்தையும் செதுக்குவது. இந்த செக்சனில் போதிய பயிற்சியின் பின்னரே அவர்கள் படப்பிடிப்புதளத்தில் அனுமதிக்கப்படுவார்கள். சிறந்த திரைக்கதையே ஒரு படத்தின் வெற்றிக்கு ஆணிவேர். அதுவே என் வெற்றியின் இரகசியமும் கூட. இயக்குனராக எனது சினிமாவாழ்க்கை வெற்றிகரமாக இருக்கின்றது. ஆனால் அதற்கு முந்திய சினிமா அனுபவங்கள்.............! அப்போது பட்ட காயங்கள், வலிகள், அவமானங்கள் என்னை வழிநடத்தி வெற்றிப்பாதைக்குக் கொண்டுசென்றது என்பதுதான் உண்மை. நான் மட்டுமல்ல புதுமுக நாயகன்; ஒட்டுமொத்த நாயகி, உதவி டான்ஸ்சர்கள் என ஒவ்வொருவரும் கசப்பான அனுபவங்களை சந்தித்தே ஆகவேண்டும். அப்படியான சினிமாவின் கசப்பான உண்மைகளை உங்களுடன் என் அனுபவங்கள் மூலம் பகிர்ந்துகொள்ளலாம் என நினைக்கின்றேன். என் சொந்த ஊர் சென்னைதான். சின்ன வயசில் இருந்தே சினிமாப் பைத்தியம். படிப்பு ஏறவில்லை. வீட்டில் படிப்புக்குத் தனிமரியாதை. எனக்கு நல்ல விதமாகச் சொல்லிப்பார்த்தார்கள். நான் கேட்கும் நிலைமையில் இல்லை. இது தேறாது என நினைத்த அப்பா என்னை ஒரு இயக்குனரிடம் உதவியாளனாகச் சேர்த்துவிட்டார். அப்போது என் வயது இருபதுதாங்க. உதவியாளன் என்றால் இயக்கம் சம்பந்தமாக இருக்கும் என்ற நினைப்பில் முதல்நாள் படப்பிடிப்புத்தளத்துக்குப் போனேன். சூட்டிங் முடியும் நேரமாகியது. என்னை ஓருவரும் கண்டுக்கவே இல்லை. என்னடா இது வரசொல்லிட்டு இந்த டைரக்டர் கண்டுக்கவே மாட்டேன் என்கின்றார் என்ற சிந்தனையுடன் ஓரமாக இருந்த என்னை டைரக்டர் அழைத்தார். ஏம்பா! உன்னை வரச்சொல்லிட்டு நான் என்பாட்டில இருந்தேனே! உனக்கு கோபம் வரலையா? என்றார் இயக்குனர். இல்லைசார் என்ற என் பதிலைக்கேட்டதும் சின்னச்சிரிப்புடன் ஒரு இயக்குனருக்கு முதல்தேவை பொறுமை. அது உன்னிடம் இருக்கு. இன்னைக்கு இரவு ரயிலில் ஊட்டிக்குப் போகனும். கரெக்டா எட்டுபணிக்கு என் வீட்டுக்கு வந்துவிடு என்றார். நானும் சரியாக எட்டு மணிக்கு அவர் வீட்டுக்குப் போனேன். டைரக்டர் முகத்தில் ஒருவிதமான படபடப்பு இருந்தது. காரணத்தைக்கேட்கப் பயமாக இருந்தது. அவரே சொன்னார். "பாரு நாராயணா! இந்தப்பயலை சினிமாவுக்கு அறிமுகப்படுத்தியதே நான். அவன் படங்கள் சரியாகப் போகாது அடிமேல் அடிவாங்கி ஃபீல்டைவிட்டு போற நிலமையில் இருந்தப்போ அடுத்தடுத்து இரண்டு ஹிட்டுகளைக் குடுத்து தூக்கி விட்டது நான். இப்போ எனக்கு கால்ஷீட் தந்துவிட்டு நாளைக்கு வேற படத்தின் ஷூட்டிங் இருக்குன்னு இப்போ சொல்றான். நன்றி கெட்ட ஜென்மம்" சினிமாவின் அடுத்த பாடம் புரிந்தது. நன்றி என்பதை யாரிடமும் எதிர்பார்க்கக் கூடாது. ஹீரோவை விடுத்து மற்ற எல்லோரும் ஊட்டிக்குப் போனோம். ஹீரோயின், கமராமென், டைரக்டர், டான்ஸ்மாஸ்டர் என பெரியபதவியாளர்களுக்கு உயர்தர ஓட்டலில் ரூம். என்னைப்போன்ற உதவியாளர்களுக்கு சிறிய லாட்ஜுகளில் ரூம்போட்டார்கள். விசாலமான உயர்தரக் ஹோட்டல் ரூம்களில் ஒவ்வொருவரும் தனித்தனியாக இருக்க இங்கே நாமோ மிகச்சிறிய ரும்களில் தீக்குச்சிகளைப் போல அடைக்கப்பட்டிருந்தோம். அதில் பெண்குரூப் டான்ஸர்களும் அடக்கம். அவர்களில் ஒருத்திக்கு மட்டும் தனி அறஒ ஒதுக்கினார்கள். அதுக்கான காரணம் எனக்குப் புரியவில்லை. கிட்டத்தட்ட பதினைந்து பெண்களுக்கு மூன்று ரூமும் பத்து ஆண்களுக்கு இரண்டு ரூமும் என புக்பண்ணியிருந்தார்கள். நான் டைரக்டர் ஆனதும் இதைஎல்லாம் மாற்றி என் யுனிட்டில் எல்லோரும் சமம் என்ற நிலையை உருவாக்கவேண்டும் என்பதை மனதின் ஏற்றிக்கொண்டேன். ஊட்டியில் இருக்கும் ஒருமாதமும் இதே நிலைதான் என்பதை நினைக்க வேதனையாக இருந்தது. காலையில் ஆறுமணிக்கு எழுந்து வெட வெட குளிரில் ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டுக்கு சக உதவியாளர்களுடன் போனேன். கடும் குளிரில் நடுங்கிக் கொண்டுடே ஷூட்டிங்குக்குத் தேவையான ஆயத்தங்களைச் செய்தோம். லைட்பாய்கள் லைட்டுகளை நிறுவ நாம் டைரக்டர் கொடுத்த ஸ்கிரிப்டின் பிரகாரம் காட்சிக்குத் தேவையான ஒழுங்குகளைச் செய்துகொண்டிருந்தோம். எமக்குத் தேவையானதை ஸ்பாட்டுக்குக் கொண்டுவந்து தரும் பொருப்பை புரடக்சன் மானேஜர் செய்துகொண்டிருந்தார். வேலை பழகும் ஆர்வத்திலும் டைரக்டரிடம் நல்ல பெயர் எடுக்கும் எண்ணத்திலும் குளிரையும் பொருட்படுத்தாது பம்பராமகச் சுழன்று வேலைபார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். புரடக்சன் மானேஜர் என்னை நெருங்கினார். புதுசா என்றார். ஆம் என்ற என்பதிலைக்கேட்டதும் அதுதான் இப்படி உற்சாகமாக வேலை செய்கிறாய் என்றார். சில கணங்கள் அவரின் முகத்தையே உத்துப்பார்த்தநான் "இல்லை சார். சினிமாவில் இருக்கும் வரை இந்த உற்சாகமும் உழைப்பும் என்னிடம் இருக்கும்" என்றேன். என் குரலில் இருந்த உறுதியை கணடதாலோ என்னவோ தெரியவில்லை புன்சிரிப்புடன் என் தோளைத் தட்டிவிட்டுப் போனார். எட்டு மணிக்கு டைரக்டர் வந்தார். அப்போதே ஷூட்டிங் தொடங்கலாம் என்ற அளவுக்கு ஏற்பாடெல்லாம் பக்காவாக இருந்தது. "என்னைய்யா நடராஜா! அதிசயமாக இருக்கு. பத்து மணிக்கு ஷூட்டிங் என்றாலும் ஒழுங்கா இருக்காது. இன்னைக்கு எட்டு மணிக்கே எல்லாம் பக்காவா இருக்கு" என்றார். அப்போதுதான் புரடக்சன் மானேஜரின் பெயர் நடராஜன் என்று தெரிந்தது. டைரக்டரிடம் என்னைக்காட்டி மெல்லிய குரலில் என்னமோ சொன்னார். ஆஹா சினிமாவில் ஒருத்தரை காலைவரிவிடுவது பிரதானமானது. என்னைப்பற்றி என்னமோ போட்டுக்கொடுக்கிறார் போலும் என நினைத்துக்கொண்டேன். டைரக்டர் வந்து தட்டிக்கொடுத்ததும் தான் புரிந்தது இதற்குக் காரணம் நான் என்று சொல்லி இருக்குன்றார் என்று. பரவாயில்லையே சினிமாவிலும் நல்ல மனிதர்கள் இருக்கின்றார்களே என்று நினைத்துக்கொண்டேன். இயக்குனர் ரெடியாகியும் நாயகியைக் காணவில்லை. நடராஜன் சார் (புரடக்சன் மானேஜரை இனி நடராஜன் என்றே குறிபிடுவோமே) செல்லில் ஹீரோஜினியைத் தொடர்புகொண்டார். இன்னும் அரை மணியில் ஸ்பாட்டுக்கு வந்துவிடுவார் என்ற தகவலைச் சொல்லி விட்டு மெஸ்சில் இருந்து வந்த காலைச் சாப்பாட்டைப் பார்வையிட்டார். டைரக்டர் "நடராஜன் வர்மா (ஹீரோஜின்) வரமுன் எல்லோரும் சாப்பிட்டு விடட்டுமே" என்றார். "சாப்பிடலாம்சார். உங்களுக்கு இன்னும் ஹோட்டலில் இருந்து சாப்பாடு வரவில்லை" என்றார் நடராஜன் சார். ஹோட்டல் சாப்பாடு தேவை இல்லாத செலவு என்று சொன்ன டைரக்டர் மெஸ் சாப்பட்டை எங்களுடன் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டார். வர்மா வந்ததும் ஷூட்டிங் ஆரம்பமானது. டைரக்சனின் சூட்சுமங்களைக் கவனித்தவாறு இருந்தேன். டைரக்டர் கேட்பதை கணப்பொழுதில் எடுத்துக்கொடுத்தேன். லைட்மேன் இல்லாத இடத்தில் லைட்மேனாக இருந்தேன். தவறு செய்து கமராமென் ஜீவதாஸிடம் திட்டு வாங்கினேன். சிறு இடைவெளியில் கிளாப் அடிக்கக் கற்றுக்கொண்டு அடுத்த ஸீனுக்குக் கிளாப் அடித்தேன். ஹீரோஜின் வர்மாவுக்கு ஜூஸ் குடுத்தேன். டைரக்டருக்கு சிகரெட் குடுத்தேன். இப்படி எங்கும் நிறைந்திருக்கும் இறைவனைப்போல எல்லா இடத்திலும் இருந்து வேலை பார்த்தேன். லஞ் டைம் எனவுன்ஸ்பண்ணினார்கள். லஞ் டைமில் ஜீவதாஸ் கூப்பிட்டார். "என்னப்பா ஷூட்டிங் ஸ்பாட்டில் எங்கே பார்த்தாலும் நீயே இருக்கே. சினிமான்னா ரொம்ப இஸ்டமா" என்றார். "ஆமா சார்" என்று சொல்லிவிட்டு உதவியாளர்களுடன் சேர்ந்து சாப்பிட்டேன். திடீரெனெ காச் மூச் என்ற சத்தம். உனிட்டில் ஒரு பரபரப்பு. என்னடான்னு பார்த்தா ஹோட்டலில் இருந்து வந்த சாப்பாடு நம்மா வர்மா அம்மணிக்குப் பிடிக்கலையாம். சாப்பாட்டை கொண்டுபோன உதவியாளனை திட்டி விட்டு கெரவானுக்குள் புகுந்துகொண்டது. நடராஜன் பவ்வியமாக ஹோட்டல் சிப்பந்திபோல ஆடர் எடுத்து ஹோட்டலுக்கு அறிவித்தார். டைரக்டர் இதைஎல்லாம் கவனிக்காது கதிரையில் குட்டித்தூக்கம் போட்டார். சக உதவியாள நண்பனிடம் கேட்டேன். "இந்தமாதிரிக் குளிருது. அப்புறம் எதுக்கு மெடத்துக்கு கெரவான்". "ஆ சூடான குளிர்விக்கிறதுக்கும் குளிரானாச் சூடாக்குவதுக்கும் மட்டுமல்ல காஸ்டியூம் சேஞ்பண்ணிறது, தூங்குறது, மேக்கப் போடுவது, டாய்லட் எல்லாமே அந்த கெரவானில்தான்" என்ற அவன் பதில் என்னை ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. அந்தக்காலத்தில் கெரவான் இல்லாமல் நடிகைகள் இருக்கவில்லையா என்ற சிந்தனையைத் தூண்டியது. நண்பன் தொடர்ந்தான். "இது எல்லாம் சகஜம் மச்சான். நம்ம டைரக்டர் சாரைப் பாரு. நிம்மதியாகத் தூங்கிட்டிருக்கார். ஏதாச்சும் கதைக்கப் போனால் சூட்டிங்கையே நிறுத்தவேண்டிய நிலமை வரலாம். அதனால்தான் பேசாமல் இருக்கார்". படத்துக்காக மாதக்கணக்கில் உழைக்கும் ஒருவர் நாட்கணக்கில் வேலைபார்க்கும் ஒருத்திக்காக இப்படி இருப்பது சினிமாவில் மட்டுமே நான் கண்ட ஒரு பாஷன். ஹோட்டலில் இருந்து வந்த சாப்பாட்டைச் சாப்பிட்டுவிட்டு பிரெஷாகிக்கொண்டு வர்மா மெடம் சூட்டிங்குக்கு ரெடியானார். கலையில் இருந்த உற்சாகம் இப்போது யாரிடமும் இல்லை. வேலை மந்தமாகவே நடந்தது. நீண்ட ஓய்வுகூட சோம்பேறியாக்கிவிடும்போலும். ஒருவாறு சூட்டிங் முடிந்து பேக்-அப் சொன்னார் டைரக்டர். விடுதிக்கு திரும்பி எல்லோரும் ஓய்வாக இருக்கும்போது, டைரக்டரும் உதவி டைரக்டர்களும் நடராஜன் சாரும் ஓய்வாக இருக்க முடியவில்லை. எம்மில் சிலர் அடுத்த நாள் சூட்டிங்குக்கான ஆயத்தங்களையும் நடராஜன் சாருடன் இணைந்து சரிபார்க்க சிலர் டைரக்டருடன் அடுத்தநாள் எடுக்கப்போகும் காட்சிகள் பற்றி ஆலோசித்துக்கொண்டிருந்தனர். அபோது நடராஜன் சாரின் செல்பேசி ஒலித்தது. பேசி முடித்துவிட்டு கார் டிரைவரை அழைத்தார். ஹிரோ சாரை பிக்கப் பண்ணனும் காரை எடுக்கச்சொன்னார். டிரைவருக்கோ ஜுரம் அடித்தது. அந்த சூழ்நிலையில் நான் காரை ஓட்ட என்னுடன் நடராஜன் சாரும் வந்தார். ஹீரோ சாரை பிக்கப்பண்ணிக்கொண்டு ஹோட்டலுக்கு வந்தோம். இரவு பத்துமணியளவில் நானும் மற்ற உதவிடைரக்டர்களும் எமது லாட்ஜுக்குப் போக ரெடியானோம். அப்போது நடராஜன் சார் என்னை தடுத்துவிட்டு மற்றவர்களை மட்டும் அனுப்பினார். இரவு கார் தேவைப்படலாம். டிரைவருக்கு முடியாததால் என்னை தன்னுடன் தங்கும்படி கேட்டுக்கொண்டார். ஹோட்டலில் கார் இருக்குமே. அதை ஏன் இவர்கள் பயன்படுத்துவதில்லை. ஹோட்டலில் இல்லாது விட்டால் வேறு ஏதாவது டிராவல்சில் ஏற்பாடுன் செய்யலாமே. ஏன் அப்படி ஒன்றும் செய்யாமல் சொந்தமாகக் டிரைவர் வைத்திருக்கின்றார்கள் என்பது எனக்கு நெருடலாக இருந்தது. நீண்ட சிந்தனைக்குப் பின் நடராஜன் சாரைக்கேட்டேன். மர்மமான புன்ன்கையுடன் போகப்போக நீயே புரிந்துகொள்வாய் என்றார். ஆனால் அதற்கான சந்தர்ப்பம் அன்று இரவே வரும் என்று நான் நினைக்கவில்லை. Sexy Legs 08-23-2011, 02:21 PM வனஜாவின் வண்ணக்கோலங்கள். அன்று இரவு மனி பதினொன்று அடித்தது. ஊட்டிக்குளிரில் அனைவரும் உறங்கப்போயிருப்பார்கள். ஓட்டல் ரூம்களில் என் யூனிட் அதிமேதாவிகளும் தூங்கியிருப்பார்கள் என நினைத்தேன். நானோ ஓட்டலின் வேக்கில்பார்க்கில் காருக்குள் சுருண்டேன். இன்ரு நானும் ஒரு இயக்குனர் ஆகிவிட்டேன். ஏதோ ஒன்றைத் தொட்டுவிட்ட மனநிறைவுடன் சினிமாக் கனவு நிஜமாகிவிட்டது என்ற சந்தோசத்தில் கண்ணயர்ந்த நேரம் கதவில் கார்க்கதவின் கண்ணாடியில் யாரோ தட்டினார்கள். குளிரின் காரணமாக கண்ணாடியின் உள்ளே படித்திருந்த புகாரை துடைத்து விட்டு யாரென்று பார்த்தேன். அட நம்ம நடராஜன் சார். கதவைத் திறந்தேன். 'என்ன சார்! இந்த நேரத்தில வந்திருக்கீங்க. எங்காவது போகனுமா' 'இல்லைப்பா, நீமட்டும்தான் போகனும்' சொன்ன நடராஜன் சார் முகத்தில் ஏதோ ஒரு வேதனையின் சாயல். 'எங்கே சார்' 'நீ தங்கியிருக்கும் லாட்ஜுக்கு போகனும். அங்கே வனஜான்னு ஒரு துணை நடிகை இருக்கா. அவளை இங்கே கூட்டிட்டு வரணும்' ஒன்னுமே புரியலை எனக்கு. அவளை ஏன் இந்த நேரத்தில் இங்கே கூட்டிக்கொண்டு வரனும். அவளுக்கு இங்கே என்ன வேலை. அங்கே இருப்பது எல்லாம் டான்ஸ்ர்ஸ என்றுதானே சொன்னார்கள். இவ்வாறு பலதரப்பட்ட கேள்விகளை எனக்குள் கேட்டபடி சாரின் முகத்தைப் பார்த்தேன். 'என்னப்பா செய்யுறது. இவனுக சினிமாவுக்கு சம்பாதிக்க மட்டும் வரவில்லை. ரகம் ரகமாக பொண்ணுகளை அனுபவிக்கவும் வாராங்க. இவனுகளுக்கு நாம மாமா வேலை பார்க்க வேண்டியிருக்கு. எல்லாம் நம்ம தலைவிதி' அவரது தலைவிதியை நினைத்து அவர் நொந்துகொள்வது அவர் கண்களில் தெரிந்தது. அவரே தொடர்ந்தார். 'இவங்க ஏசி ரூமில் உட்கார்ந்துகொண்டு அந்தப்பொண்ணைக் கொண்டு வாப்பான்னு ஈசியாகச் சொல்லிவிடுவாங்க. நாம அந்தப்பொண்ணிடம் பேசி அவளை சப்பதிக்க வைக்க ஒரு மாமா லெவலில் பேரம் பேசவேண்டியிருக்கு.' 'ஏன் சார். முடியாதுன்னு சொல்லவேண்டியதுதானே சார்' 'சொல்லிடலாம். ஆனால் அதையே சாக்காக வைத்து ஷூட்டிங்கை தாமதப்படுத்துவாங்க. கன்னாபின்னா என்று செலவு வைப்பாங்க. வீட்டை வித்து, பொண்டாட்டி ஜுவல்ஸை அடகு வைத்து போதாததுக்கு வட்டிக்கு கடனை பணத்தை முதலீடு செய்துவிட்டு படபடப்புடன் காத்திருக்கும் புரடியூசர் நிலைமையை யோசித்துப்பார் தம்பி. என்னை நம்பி அவர் வீட்டில் இருக்கார். அவரை நட்டப்பட விடலாமா? அவருக்காகத்தான் இழ்தக்கன்றாவியை எல்லாம் செய்ய வேண்டி இருக்கு. சரி சரி போய் அவளைக்கூட்டிக்கொண்டு வா' 'சார்! அவள் ரெடியாக இருப்பாளா சார்' 'நான் அவளிடம் போனில் பேசிட்டேன். நீ போய் ஹார்ன் அடிச்சதுமே வருவாள்' காரை எடுத்துக்கொண்டு லாட்ஜுக்குப் போனேன். லாட்ஜின் வாசலை அடைந்ததும் வனஜா காரில் ஏறிக்கொண்டாள். கார் சிறிது தூரம் போனதும் மெதுவாகப் பேசத்தொடங்கினேன். 'நீங்க டான்ஸர்தானே. ஆனால் நடராஜன்சார் உங்களை துணை நடிகைஎன்று சொன்னாரே' 'டான்ஸர்தான். அனால் இந்தப்படத்தில் ஹீரோயினியின் பிரன்டாக நடிக்கின்றேன். அதற்குரிய அச்சாரம்தான் இன்றைய இந்த விசிட். சினிமாவில் ஒன்றைப் பெறுவதுக்கு ஒன்றை இழந்தே ஆகவேண்டும். கிவ் அன்ட் டேக் பாலிசி இங்கே அதிகம். சினிமாவில் ஆணானாலும் பெண்ணானாலும் இப்படித்தான். ஆண்கள் காசு கொடுப்பாங்க. என்ன்னைப்போன்றவர்களுக்கு கொடுப்பதுக்கு இருப்பது உடம்பு மட்டும்தான்.துணை நடிகை என்ற ஒரு பதவியைப் பெறுவதுக்காக இன்றைக்கு என் உடம்பைக் கொடுக்கின்றேன். இது சினிமாவின் எழுதப்படாத விதி, இதுதான் எங்க தலைவிதியும் கூட' அவளுடன் பேசியவாறு ஓட்டலை அடைந்தோம். நடராஜன் சார் வாசலில் வந்து விஐபியை அழைத்துச் செல்வதுபோல அழைத்துச்சென்றார். போகும்போது 'இவளை திரும்பக் கொண்டுபோய் விடனும்' என்று சொல்லி விட்டுப்போனார். அவள் திரும்பி வருவதுக்குள் அவளைப் பற்றிச் சொல்லிவிடுகின்றேன். வட்டமான நல்ல களையான முகம். அதில் ஒரு இளைமைத்துள்ளல் இருக்கும். கூரான மூக்கு. சிறிய ஆனால் அழகான வாய். செவ்விதழ்கள் ஒவ்வொன்ற்ம் சாயம் பூசாமலே சிவந்திருந்துக்கும். தாராளாமான மனசு. பொதுவாக கேரள குட்டிகளுக்குத்தான் தாராளமான மார்பு இருக்கும் என்று சொல்வாங்க. கேரளப்பொண்ணுகள் போன்று தேவதைபோல இருப்பாள். இவளுக்கு பிரம்மன் மார்பை மட்டுமல்லாது எல்லாவற்றையுமே தாராளமாகப் படைத்து விட்டான். மார்பு, குண்டி, தொடை எல்லாமே தாராளாமாகப் படைத்த பிரம்மன் இடையை மட்டும் சின்னதாகப் படைத்து விட்டான். சினிமா ஹீரோஜினிகளை விட அழகில் உயர்ந்திருந்தாள். கையில்லாத ஜாக்கட்டுடன் மெல்லிய புடவை அணிந்திருந்தாள். மாராப்பைத் தாண்டி அவள் கொங்கைகளின் அழகு அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது. அவளைப் பார்த்தால் செத்த பிணம் கூட வாயைப்பிளக்கும். அவள் நடந்து செல்லும்போது அவள் குண்டிக்கோளங்கள் இரண்டும் போட்ட ஆட்டத்தால் என் தம்பி ஆட்டம் போடத் தொடங்கிவிட்டான் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். இன்னைக்கு நம்ம ஹிரோவுக்கு நல்ல வேட்டைதான். அவனோ கல்யாணம் ஆகாத கட்டிளம் காளை. இவளும் கைபடாத பருவ மங்கை. இருவரும் சேர்ந்த்தால்......... அந்த நினைப்பே எனக்குள் ஒரு இரசாயன மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. ஊட்டிக்குளிரையும் பொருட்படுத்தாது காரை விட்டு வெளியே வந்து இருட்டில் கையடித்துக்கொண்டேன். ஒரு மணித்தியாலம் கழிந்து விட்ட நிலையில் கசங்கிப்போன ரொஜா மலராக வனஜா திரும்பி வந்தாள். தளர் நடை நடந்து காருக்குள் ஏறிக்கொண்டாள். களைப்பாக காரின் பின்சீட்டில் சாய்ந்துகொண்டாள். தலை கலைந்திருந்தது. போகும்போது தலையிலிருந்த மல்லிப்பூவை இப்போது காணவில்லை. முகத்தில் ஒரு விதமான சோர்வு இருந்தாலும் அதே இளமைத் துள்ளல் ஓரமாக இருந்தது. அவள் கழுத்தில் ஏற்பட்டிருந்த நகக் கீறல் காரின் கூரை வெளிச்சத்தில் தெரிந்தது. கழுத்திலேயே இப்படிக் கீறல் இருந்தால் முலைகளில் எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். 'நீங்க கேரளாவா' பேச்சைத் தொடங்கினேன். 'இல்லை. ஏன் கேட்கிறீங்க' 'உங்களைப் பார்த்தால் கேரளா மாதிரி இருந்துச்சு. அதான் கேட்டேன்' சிரித்தாள். அதன் அர்த்தம் அடுத்து அவள் கேட்ட கேள்வியின் பின்னர் புரிந்தது. 'என் மார்பு ரொம்பப் பெரிசாக இருக்கிறதாலதானே அப்படிக்கேட்டீங்க?' அவள் பிராங்காக கேட்டதும் என்னால் ஒன்றுமே சொல்ல முடியவில்லை. மௌனமாக இருந்தேன். 'எல்லோருமே என்னை கேரளாவா என்றுதான் கேட்பார்கள். ஆனால் நான் சுத்தத் தமிழச்சியேதான். ஆமா.... இப்போ ஏதாவது மருந்துக்கடை திறந்திருக்குமா? பெயின் கில்லர் மாத்திரை வாங்கனும். உடம்பெல்லாம் ஒரே வலியா இருக்குது. மனுசனா இவன். நாய் ஜாதி. எலும்புத்துண்டை நாய் கடிப்பது போல உடம்பெல்லாம் கடித்து வைத்துவிட்டான். அவன் ஆத்தாட்ட எப்படித்தான் பால் குடிச்சானோ. மார்பைக் கடித்து குதறிவிட்டான். இவ்வளவு வெறி பிடித்தவன் நகத்தையாவது வெட்டி இருக்கலாம். பெண்ணுறுப்பு முழுவதும் நகத்தால் கீறிப் புண்ணாக்கி விட்டான். இந்த வயசிலும் பிச்செடுத்துட்டுது கிழம்' எனக்கு அதிர்ச்சி மேல் அதிர்ச்சி. உள்ள நடந்ததை இதுக்கு மேல் ஒரு பொண்ணால் சொல்ல முடியாது. அது மட்டுமல்லாது ஹீரோவுக்கு எப்படியும் வயது இருபத்தைந்துதான் இருக்கு. இவளோ கிழம் என்று சொல்லுகின்றாள். அப்போ இவள் ஹீரோவுடன் படுக்கவில்லை. அப்படியானால்......... நடராஜன் சார். அவருக்கு வயது நாற்பது இருக்கும். அவரா? என்னால் நம்ப முடியவில்லை. எவ்வளவு நல்ல மனுஷன் என்று நினைத்தேன். சீ... யாரையும் நம்ப முடியவில்லை.எனது மன ஓட்டத்தைப் புரிந்துகொள்ளாத அவள் அடுத்த குண்டையும் போட்டாள். 'இவ்வளவும் செய்துவிட்டு நாளைக்கு ஒன்றுமே தெரியாதமாதிரி ஸ்பாட்டில் இருக்கும். அசதியில் ஏதாவது சொதப்பினால் அதுக்கு வேறு திட்டும்' இவள் சொதப்பினால் நடராஜன் சார் ஏன் திட்ட வேண்டும். அவர் என்ன டைரக்டரா. புரடக்சன் மானேஜர்தானே. ஒண்ணுமே புரியலை. அவள் தொடர்ந்தாள். 'அவன் பொண்ணையும் விட்டு வைச்சிருக்க மாட்டான் என்றுதான் நினைக்கின்றேன்' பொண்ணா? நடராஜன் சாருக்கா? இல்லையே. அவருக்கு இரண்டு பையங்கதானே. இப்படிக் குழப்புறாளே. யாருடன் படுத்தே என்று கேட்டுவிடவேண்டியதுதான் என்று நினைத்துக்கொண்டு வாயைத்திறந்தேன். 'ஏதோ பிரபல்யமான டைரக்டராச்சே. இந்தாளு அறிமுகம் என்றால் சினிமாவில் ஒரு மரியாதை இருக்குமே என்பதால் எல்லாத்தையும் பொறுத்துக்கொண்டேன்' அவளே என் சந்தேகத்தைத் தீர்த்தாள். எனக்குத் தலையை சுத்திக்கொண்டு வந்தது. காரோட்ட முடியவில்லை. நல்ல வேளையாக மருந்துக்கடை ஒன்று திறந்திருக்க காரை நிறுத்தினேன். மருந்துக்கடைக்காரனிடம் மாத்திரையை கேட்டுவிட்டு காத்திருந்தேன். பார்ப்பத்துக்கு பக்திப்பழம் போல இருக்கும் அவரா? அவரை பார்த்தால் ஒரு கண்ணியமான நபர் என்றுதான் நினைக்கத் தோன்றும். திரை உலகில் அவரை எல்லோரும் அப்படித்தான் நினைத்தார்கள். சினிமாவில் நடிக்க மறுக்கும் தமிழ் பொண்ணுகள் கூட அவரது படத்தில் நடிப்பதுக்கு மறுப்புச்சொல்வதில்லை. அவரது படங்களில் பெண்மையைப் போற்றுவார். அப்படிப்பட்டவர் இப்படி என்பதை என்னால் நம்ப முடியவில்லை. பெயின் கில்லர் வாங்கிக்கொண்டு காருக்கு வந்து என் சந்தேஎகத்தை அவளிடம் கேட்டேன். 'பொதுவாக நம்ம டைரக்டரைப் பற்றி நல்ல அபிப்பிராயம் உள்ளது. அவர்கூடப்படுத்தேன் என்று சொல்வதை என்னால் நம்ப முடியவில்லை' 'ஆமாய்யா. யார்தான் நம்புவாங்க. அவர் நடவடிக்கை அப்படி. என்னை மாதிரி துணைநடிகைகள், டான்ஸர்களுடன் கூத்தடித்தால் எப்படி வெளியே தெரியவரும். ஹீரோயின்கள் கூடக் கூத்தடிச்சால் எல்லோருக்கும் தெரியும். அந்தாளுதான் ஹீரோயினே கூப்பிட்டாலும் போறதில்லையே. பத்திரிக்கைக்காரங்க கண்ணுகள் எங்க மேல இருக்காது என்று தெரிந்துதானே எங்களை கூப்பிடுறாரு' இதுக்கு மேல் என்னால் ஒன்றும் பேச முடியவில்லை. கார் நாம் தங்கி இருந்த லாட்ஜை சென்றடைந்தது. அவள் தனது அறைக்குச் சென்றாள். அவளுக்கு மட்டும் தனி அறை ஒதுக்கியதன் நோக்கம் இப்போது புரிந்தது. நான் அறைக்குச் செல்ல விரும்பவில்லை . டைரக்டரின் லீலையைக் கேள்விப்பட்டதிலிருந்து எனது மனம் ஒரு நிலையில் இல்லை. அவர் மேல் நான் எவ்வளவு மதிப்பு வைத்திருந்தேன். அந்த நம்பிக்கை வெறும் கண்ணாடிமாளிகையைப் போல உடைந்து சுக்கு நூறாகி விட்டது. எனது புண்பட்ட நெஞ்சை புகைவிட்டு ஆத்தும் நோக்கில் சிகரட்டுடன் மொட்டை மாடிக்குப் படிகளில் ஏறினேன். இவளைப்போன்ற துணைநடிகைகள் சினிமாவில் சீரளிவதை நினைத்து மனம் வருந்தியவாறு மொட்டை மாடியை அடைந்தேன். அங்கே............... தொடரும் Sexy Legs 08-23-2011, 02:22 PM வனஜாவின் வண்ணக்கோலங்கள். அன்று இரவு மனி பதினொன்று அடித்தது. ஊட்டிக்குளிரில் அனைவரும் உறங்கப்போயிருப்பார்கள். ஓட்டல் ரூம்களில் என் யூனிட் அதிமேதாவிகளும் தூங்கியிருப்பார்கள் என நினைத்தேன். நானோ ஓட்டலின் வேக்கில்பார்க்கில் காருக்குள் சுருண்டேன். இன்ரு நானும் ஒரு இயக்குனர் ஆகிவிட்டேன். ஏதோ ஒன்றைத் தொட்டுவிட்ட மனநிறைவுடன் சினிமாக் கனவு நிஜமாகிவிட்டது என்ற சந்தோசத்தில் கண்ணயர்ந்த நேரம் கதவில் கார்க்கதவின் கண்ணாடியில் யாரோ தட்டினார்கள். குளிரின் காரணமாக கண்ணாடியின் உள்ளே படித்திருந்த புகாரை துடைத்து விட்டு யாரென்று பார்த்தேன். அட நம்ம நடராஜன் சார். கதவைத் திறந்தேன். 'என்ன சார்! இந்த நேரத்தில வந்திருக்கீங்க. எங்காவது போகனுமா' 'இல்லைப்பா, நீமட்டும்தான் போகனும்' சொன்ன நடராஜன் சார் முகத்தில் ஏதோ ஒரு வேதனையின் சாயல். 'எங்கே சார்' 'நீ தங்கியிருக்கும் லாட்ஜுக்கு போகனும். அங்கே வனஜான்னு ஒரு துணை நடிகை இருக்கா. அவளை இங்கே கூட்டிட்டு வரணும்' ஒன்னுமே புரியலை எனக்கு. அவளை ஏன் இந்த நேரத்தில் இங்கே கூட்டிக்கொண்டு வரனும். அவளுக்கு இங்கே என்ன வேலை. அங்கே இருப்பது எல்லாம் டான்ஸ்ர்ஸ என்றுதானே சொன்னார்கள். இவ்வாறு பலதரப்பட்ட கேள்விகளை எனக்குள் கேட்டபடி சாரின் முகத்தைப் பார்த்தேன். 'என்னப்பா செய்யுறது. இவனுக சினிமாவுக்கு சம்பாதிக்க மட்டும் வரவில்லை. ரகம் ரகமாக பொண்ணுகளை அனுபவிக்கவும் வாராங்க. இவனுகளுக்கு நாம மாமா வேலை பார்க்க வேண்டியிருக்கு. எல்லாம் நம்ம தலைவிதி' அவரது ( www.indiansexstories1.com ) தலைவிதியை நினைத்து அவர் நொந்துகொள்வது அவர் கண்களில் தெரிந்தது. அவரே தொடர்ந்தார். 'இவங்க ஏசி ரூமில் உட்கார்ந்துகொண்டு அந்தப்பொண்ணைக் கொண்டு வாப்பான்னு ஈசியாகச் சொல்லிவிடுவாங்க. நாம அந்தப்பொண்ணிடம் பேசி அவளை சப்பதிக்க வைக்க ஒரு மாமா லெவலில் பேரம் பேசவேண்டியிருக்கு.' 'ஏன் சார். முடியாதுன்னு சொல்லவேண்டியதுதானே சார்' 'சொல்லிடலாம். ஆனால் அதையே சாக்காக வைத்து ஷூட்டிங்கை தாமதப்படுத்துவாங்க. கன்னாபின்னா என்று செலவு வைப்பாங்க. வீட்டை வித்து, பொண்டாட்டி ஜுவல்ஸை அடகு வைத்து போதாததுக்கு வட்டிக்கு கடனை பணத்தை முதலீடு செய்துவிட்டு படபடப்புடன் காத்திருக்கும் புரடியூசர் நிலைமையை யோசித்துப்பார் தம்பி. என்னை நம்பி அவர் வீட்டில் இருக்கார். அவரை நட்டப்பட விடலாமா? அவருக்காகத்தான் இழ்தக்கன்றாவியை எல்லாம் செய்ய வேண்டி இருக்கு. சரி சரி போய் அவளைக்கூட்டிக்கொண்டு வா' 'சார்! அவள் ரெடியாக இருப்பாளா சார்' 'நான் அவளிடம் போனில் பேசிட்டேன். நீ போய் ஹார்ன் அடிச்சதுமே வருவாள்' காரை எடுத்துக்கொண்டு லாட்ஜுக்குப் போனேன். லாட்ஜின் வாசலை அடைந்ததும் வனஜா காரில் ஏறிக்கொண்டாள். கார் சிறிது தூரம் போனதும் மெதுவாகப் பேசத்தொடங்கினேன். 'நீங்க டான்ஸர்தானே. ஆனால் நடராஜன்சார் உங்களை துணை நடிகைஎன்று சொன்னாரே' 'டான்ஸர்தான். அனால் இந்தப்படத்தில் ஹீரோயினியின் பிரன்டாக நடிக்கின்றேன். அதற்குரிய அச்சாரம்தான் இன்றைய இந்த விசிட். சினிமாவில் ஒன்றைப் பெறுவதுக்கு ஒன்றை இழந்தே ஆகவேண்டும். கிவ் அன்ட் டேக் பாலிசி இங்கே அதிகம். சினிமாவில் ஆணானாலும் பெண்ணானாலும் இப்படித்தான். ஆண்கள் காசு கொடுப்பாங்க. என்ன்னைப்போன்றவர்களுக்கு கொடுப்பதுக்கு இருப்பது உடம்பு மட்டும்தான்.துணை நடிகை என்ற ஒரு பதவியைப் பெறுவதுக்காக இன்றைக்கு என் உடம்பைக் கொடுக்கின்றேன். இது சினிமாவின் எழுதப்படாத விதி, இதுதான் எங்க தலைவிதியும் கூட' அவளுடன் பேசியவாறு ஓட்டலை அடைந்தோம். நடராஜன் சார் வாசலில் வந்து விஐபியை அழைத்துச் செல்வதுபோல அழைத்துச்சென்றார். போகும்போது 'இவளை திரும்பக் கொண்டுபோய் விடனும்' என்று சொல்லி விட்டுப்போனார். அவள் திரும்பி வருவதுக்குள் அவளைப் பற்றிச் சொல்லிவிடுகின்றேன். வட்டமான நல்ல களையான முகம். அதில் ஒரு இளைமைத்துள்ளல் இருக்கும். கூரான மூக்கு. சிறிய ஆனால் அழகான வாய். செவ்விதழ்கள் ஒவ்வொன்ற்ம் சாயம் பூசாமலே சிவந்திருந்துக்கும். தாராளாமான மனசு. பொதுவாக கேரள குட்டிகளுக்குத்தான் தாராளமான மார்பு இருக்கும் என்று சொல்வாங்க. கேரளப்பொண்ணுகள் போன்று தேவதைபோல இருப்பாள். இவளுக்கு பிரம்மன் மார்பை மட்டுமல்லாது எல்லாவற்றையுமே தாராளமாகப் படைத்து விட்டான். மார்பு, குண்டி, தொடை எல்லாமே தாராளாமாகப் படைத்த பிரம்மன் இடையை மட்டும் சின்னதாகப் படைத்து விட்டான். சினிமா ஹீரோஜினிகளை விட அழகில் உயர்ந்திருந்தாள். கையில்லாத ஜாக்கட்டுடன் மெல்லிய புடவை அணிந்திருந்தாள். மாராப்பைத் தாண்டி அவள் கொங்கைகளின் அழகு அப்பட்டமாகத் தெரிந்தது. அவளைப் பார்த்தால் செத்த பிணம் கூட வாயைப்பிளக்கும். அவள் நடந்து செல்லும்போது அவள் குண்டிக்கோளங்கள் இரண்டும் போட்ட ஆட்டத்தால் என் தம்பி ஆட்டம் போடத் தொடங்கிவிட்டான் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். இன்னைக்கு நம்ம ஹிரோவுக்கு நல்ல வேட்டைதான். அவனோ கல்யாணம் ஆகாத கட்டிளம் காளை. இவளும் கைபடாத பருவ மங்கை. இருவரும் சேர்ந்த்தால்......... அந்த நினைப்பே எனக்குள் ஒரு இரசாயன மாற்றத்தை ஏற்படுத்தியது. ஊட்டிக்குளிரையும் பொருட்படுத்தாது காரை விட்டு வெளியே வந்து இருட்டில் கையடித்துக்கொண்டேன். ஒரு மணித்தியாலம் கழிந்து விட்ட நிலையில் கசங்கிப்போன ரொஜா மலராக வனஜா திரும்பி வந்தாள். தளர் நடை நடந்து காருக்குள் ஏறிக்கொண்டாள். களைப்பாக காரின் பின்சீட்டில் சாய்ந்துகொண்டாள். தலை கலைந்திருந்தது. போகும்போது தலையிலிருந்த மல்லிப்பூவை இப்போது காணவில்லை. முகத்தில் ஒரு விதமான சோர்வு இருந்தாலும் அதே இளமைத் துள்ளல் ஓரமாக இருந்தது. அவள் கழுத்தில் ஏற்பட்டிருந்த நகக் கீறல் காரின் கூரை வெளிச்சத்தில் தெரிந்தது. கழுத்திலேயே இப்படிக் கீறல் இருந்தால் முலைகளில் எப்படி இருக்கும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். 'நீங்க கேரளாவா' பேச்சைத் தொடங்கினேன். 'இல்லை. ஏன் கேட்கிறீங்க' 'உங்களைப் பார்த்தால் கேரளா மாதிரி இருந்துச்சு. அதான் கேட்டேன்' சிரித்தாள். அதன் அர்த்தம் அடுத்து அவள் கேட்ட கேள்வியின் பின்னர் புரிந்தது. 'என் மார்பு ரொம்பப் பெரிசாக இருக்கிறதாலதானே அப்படிக்கேட்டீங்க?' அவள் பிராங்காக கேட்டதும் என்னால் ஒன்றுமே சொல்ல முடியவில்லை. மௌனமாக இருந்தேன். 'எல்லோருமே என்னை கேரளாவா என்றுதான் கேட்பார்கள். ஆனால் நான் சுத்தத் தமிழச்சியேதான். ஆமா.... இப்போ ஏதாவது மருந்துக்கடை திறந்திருக்குமா? பெயின் கில்லர் மாத்திரை வாங்கனும். உடம்பெல்லாம் ஒரே வலியா இருக்குது. மனுசனா இவன். நாய் ஜாதி. எலும்புத்துண்டை நாய் கடிப்பது போல உடம்பெல்லாம் கடித்து வைத்துவிட்டான். அவன் ஆத்தாட்ட எப்படித்தான் பால் குடிச்சானோ. மார்பைக் கடித்து குதறிவிட்டான். இவ்வளவு வெறி பிடித்தவன் நகத்தையாவது வெட்டி இருக்கலாம். பெண்ணுறுப்பு முழுவதும் நகத்தால் கீறிப் புண்ணாக்கி விட்டான். இந்த வயசிலும் பிச்செடுத்துட்டுது கிழம்' எனக்கு அதிர்ச்சி மேல் அதிர்ச்சி. உள்ள நடந்ததை இதுக்கு மேல் ஒரு பொண்ணால் சொல்ல முடியாது. அது மட்டுமல்லாது ஹீரோவுக்கு எப்படியும் வயது இருபத்தைந்துதான் இருக்கு. இவளோ கிழம் என்று சொல்லுகின்றாள். அப்போ இவள் ஹீரோவுடன் படுக்கவில்லை. அப்படியானால்......... நடராஜன் சார். அவருக்கு வயது நாற்பது இருக்கும். அவரா? என்னால் நம்ப முடியவில்லை. எவ்வளவு நல்ல மனுஷன் என்று நினைத்தேன். சீ... யாரையும் நம்ப முடியவில்லை.எனது மன ஓட்டத்தைப் புரிந்துகொள்ளாத அவள் அடுத்த குண்டையும் போட்டாள். 'இவ்வளவும் செய்துவிட்டு நாளைக்கு ஒன்றுமே தெரியாதமாதிரி ஸ்பாட்டில் இருக்கும். அசதியில் ஏதாவது சொதப்பினால் அதுக்கு வேறு திட்டும்' இவள் சொதப்பினால் நடராஜன் சார் ஏன் திட்ட வேண்டும். அவர் என்ன டைரக்டரா. புரடக்சன் மானேஜர்தானே. ஒண்ணுமே புரியலை. அவள் தொடர்ந்தாள். 'அவன் பொண்ணையும் விட்டு வைச்சிருக்க மாட்டான் என்றுதான் நினைக்கின்றேன்' பொண்ணா? நடராஜன் சாருக்கா? இல்லையே. அவருக்கு இரண்டு பையங்கதானே. இப்படிக் குழப்புறாளே. யாருடன் படுத்தே என்று கேட்டுவிடவேண்டியதுதான் என்று நினைத்துக்கொண்டு வாயைத்திறந்தேன். 'ஏதோ பிரபல்யமான டைரக்டராச்சே. இந்தாளு அறிமுகம் என்றால் சினிமாவில் ஒரு மரியாதை இருக்குமே என்பதால் எல்லாத்தையும் பொறுத்துக்கொண்டேன்' அவளே என் சந்தேகத்தைத் தீர்த்தாள். எனக்குத் தலையை சுத்திக்கொண்டு வந்தது. காரோட்ட முடியவில்லை. நல்ல வேளையாக மருந்துக்கடை ஒன்று திறந்திருக்க காரை நிறுத்தினேன். மருந்துக்கடைக்காரனிடம் மாத்திரையை கேட்டுவிட்டு காத்திருந்தேன். பார்ப்பத்துக்கு பக்திப்பழம் போல இருக்கும் அவரா? அவரை பார்த்தால் ஒரு கண்ணியமான நபர் என்றுதான் நினைக்கத் தோன்றும். திரை உலகில் அவரை எல்லோரும் அப்படித்தான் நினைத்தார்கள். சினிமாவில் நடிக்க மறுக்கும் தமிழ் பொண்ணுகள் கூட அவரது படத்தில் நடிப்பதுக்கு மறுப்புச்சொல்வதில்லை. அவரது படங்களில் பெண்மையைப் போற்றுவார். அப்படிப்பட்டவர் இப்படி என்பதை என்னால் நம்ப முடியவில்லை. பெயின் கில்லர் வாங்கிக்கொண்டு காருக்கு வந்து என் சந்தேஎகத்தை அவளிடம் கேட்டேன். 'பொதுவாக நம்ம டைரக்டரைப் பற்றி நல்ல அபிப்பிராயம் உள்ளது. அவர்கூடப்படுத்தேன் என்று சொல்வதை என்னால் நம்ப முடியவில்லை' 'ஆமாய்யா. யார்தான் நம்புவாங்க. அவர் நடவடிக்கை அப்படி. என்னை மாதிரி துணைநடிகைகள், டான்ஸர்களுடன் கூத்தடித்தால் எப்படி வெளியே தெரியவரும். ஹீரோயின்கள் கூடக் கூத்தடிச்சால் எல்லோருக்கும் தெரியும். அந்தாளுதான் ஹீரோயினே கூப்பிட்டாலும் போறதில்லையே. பத்திரிக்கைக்காரங்க கண்ணுகள் எங்க மேல இருக்காது என்று தெரிந்துதானே எங்களை கூப்பிடுறாரு' இதுக்கு மேல் என்னால் ஒன்றும் பேச முடியவில்லை. கார் நாம் தங்கி இருந்த லாட்ஜை சென்றடைந்தது. அவள் தனது அறைக்குச் சென்றாள். அவளுக்கு மட்டும் தனி அறை ஒதுக்கியதன் நோக்கம் இப்போது புரிந்தது. நான் அறைக்குச் செல்ல விரும்பவில்லை . டைரக்டரின் லீலையைக் கேள்விப்பட்டதிலிருந்து எனது மனம் ஒரு நிலையில் இல்லை. அவர் மேல் நான் எவ்வளவு மதிப்பு வைத்திருந்தேன். அந்த நம்பிக்கை வெறும் கண்ணாடிமாளிகையைப் போல உடைந்து சுக்கு நூறாகி விட்டது. எனது புண்பட்ட நெஞ்சை புகைவிட்டு ஆத்தும் நோக்கில் சிகரட்டுடன் மொட்டை மாடிக்குப் படிகளில் ஏறினேன். இவளைப்போன்ற துணைநடிகைகள் சினிமாவில் சீரளிவதை நினைத்து மனம் வருந்தியவாறு மொட்டை மாடியை அடைந்தேன். அங்கே........... தொடரும் Sexy Legs 08-23-2011, 02:22 PM துணைநடிகை கல்யாணி மொட்டைமாடியின் இறுதிப்படியை அடைந்ததேன். அப்போது 'என்னை ஏமாத்த மாட்டீங்களே' என்ற ஒரு பெண்குரல் கேட்டது. அந்தக்குரலில் ஒரு விதமான நம்பிக்கையின்மை தெரிந்தது. யாரோ மொட்டைமாடியில் இருக்கின்றனர் என்பது புரிந்தது. நிச்சயமாக ஒரு ஆணும் ஒரு பெண்ணும் இருக்க வேண்டும். இல்லை என்றால் இப்படியான வசனம் வர முடியாது. 'என்னை நம்பு கல்யாணி. நான் மற்றவங்க மாதிரி இல்லை. நிச்சயமாக உன்னை ஏமாத்த மாட்டேன்' ஆண்குரல் பதிலளித்தது. 'சீ கையை எடுங்க. நீங்க ரொம்ப மோசம்' பெண்குரல் சிணுங்கியது. 'ஏய். என்ன் இப்படிச் சலிச்சுக்கிறாய். இவ்வளவு தூரம் வந்துவிட்டு இப்போ அங்க தொடாதே இங்கே தொடாதேன்னு சொல்லிட்டு இருக்கின்றாய்' அதே ஆண்குரல். 'ஐயே... அங்கை எல்லாம் தொடாதீங்க....... கூச்சமாக இருக்கு..... பிளீஸ்... கையை எடுங்க ....ம்..ம்...' அதுக்கு மேல் பெண்ணின் சத்தத்தையே காணவில்லை. என்ன நடக்குது அங்கே என்று எட்டிப்பார்த்தேன். அங்கே என்சீனியர் உதவி இயக்குனரான கதிர் தனது வாயால் ஒரு பெண்ணின் வாயை மூடி இருந்தான். பெண் குரல் தொடர்ந்து ஒலிக்காததுக்கு காரணம் புரிந்தது. மொட்டை மாடியின் மங்கலான வெளிச்சம் இருந்தது. நான் இருட்டில் இருந்தேன். அதனால் அவர்களது அசைவு எனக்குத் தெளிவாகத் தெரிந்தது. ஆனால் அவர்களால் என்னைப்பார்க்க முடியாது. வாழ்க்கையில் பணக்காரர்களுக்கு எப்படி ஏழைஜாதியினர் தெரிவதில்லையோ அது போலத்தான் இதுவும். இருட்டில் இருப்பவர்களுக்கு வெளிச்சத்தில் இருப்பவர்களைத் தெரியும். வெளிச்சத்தில் இருப்பவர்களுக்கு இருட்டில் இருப்பவர்களைத் தெரிவதில்லை. அறிவியல் கூட சில வேளைகளில் வாழ்க்கையுடன் ஒத்துப்போகின்றது பாருங்கள். அவள் இதழை விட்டுபிரிந்த கதிர் தனது லுங்கியை நழுவவிட்டான். அது ஒரு வடமாக அவன் காலைச் சுற்றி விழுந்தது. அவன் உள்ளே யட்டி அணிந்திருக்கவில்லை. அவன் நீளமான கஜக்கோல் விறைப்பாக நின்றது. அவளின் தலை பிடித்து தனது சுண்ணியை நோக்கி கீழே அமத்தினான். ஒரு கையால் கதிரின் தண்டைப்பிடித்தவள் வாயில் நுழைத்துக்கொண்டாள். வாயை தண்டின் அடிவரைகொண்டு சென்றாள். தலை முன்னும் பின்னும் அசைத்தாள். அப்போது அவளின் கன்னக்களில் உள்நோக்கி பெரிய குழி விழுந்தது. அனுபவித்து ஊம்புகின்றாள் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். மெதுவாக ஆரம்பித்த தலை அசைப்பு நேரம் செல்லச் செல்ல வேகம் எடுக்கத் தொடங்கியது. கைகளை கதிரின் இடுப்பில் போட்டு பின்னால்கொண்டுவந்தாள். கதிரின் குண்டியை இறுகப் பிடித்துப் பிசைந்துகொண்டு வேகமாக தண்டை ஊம்பினாள். அவலின் ஊம்பல் வேகத்தில் சொக்கிய கதிர் தலை நிமிர்த்தி வானத்தை அண்ணாந்து பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். அவன் வாயிலிருந்து அர்த்தமிலாத வார்த்தைகள் வந்துகொண்டிருந்தன. அவன் கைகள் அவள் தலைப் பிடித்திருந்தன. அவள் தலைக்கும் அவன் தொடைக்கும் இடையிலான தூரம் அதிகரிக்கும் போதெல்லாம் அவன் அந்தத்தூரத்தைக் குறைக்கும் பொருட்டு தலையை அமத்தினான். அத்துடன் தன் இடுப்பை முன்னோக்கி அசைத்தான். ஒருகட்டத்தில் அவன் சற்றுப்பலாமகாவே புலம்பினான். சீரான வேகத்தில் இயங்கிக்கொண்டிருந்த கல்யாணி திடீரென அவனை விட்டு விலகினாள். அவள் வாயிலிருந்து கதிரின் விந்துரசம் வடிந்தது. ரசத்தைக் கக்கிய கதிரின் தண்டின் டெம்பர் குறைந்து அது சூம்பிபோன வாழைப்பழம் மாதிரி இருந்தது. இந்தச் சுண்ணியா சற்றுமுன்னர் விடைத்து கடப்பாரை சைஸில் இருந்தது என்று ஆச்சரியமாக இருந்தது. சூம்பிப்போன சுண்ணியைப் பிடித்த கல்யாணி முன்னும் பின்னும் ஆட்டினாள். அவள் ஆட்ட ஆட்ட அதுவும் படம் எடுத்துச் சீறச் தொடங்கியது. அந்த நேர இடைவெளியில் ஆசுவாசப்படுத்துக்கொண்ட கதிர் புத்துணர்ச்சியுடன் அடுத்த கட்டத்துக்கு ஆயத்தமானான். மொட்டை மாடி நிலத்தின் கல்யாணியைப் படுத்தினான். கல்யாணியின் நைட்டியை இடுப்புவரை உயர்த்தினான். என்ன சோப் தேய்ச்சு குளிப்பாளோ தெரியவில்லை. அவள் தொடைகளிரண்டும் மங்கிய ஒலியின் பளிச்சிட்டன. அளவான அளவில் இருந்த அவளின் வெண் தொடைகளை விரித்த கதிர் தனது தண்டைப்பிடித்து அவள் கூதியில் சொருகிவிட்டு அவள்மேல் கவிழ்ந்தான். அவன் கைவிரல்களை கல்யாணியின் கைவிரல்களுடன் கோர்த்துக்கொண்டான். அவனது குண்டி மட்டும் மேல் கீழாக அசைந்தது. பத்து நிமிடங்களுக்குப் பின்னர் எழுந்தான். லுங்கியை எடுத்துக் கட்டிக்கொண்டான். கல்யாணியும் எழுந்தாள். இருவரும் கீழே வருவதுக்காக படிக்கட்டை நோக்கி வந்தனர். எனக்கு திக் திக் என்று இருந்தது. படிக்கடில் இருந்த என்னைக்கண்டதும் கதிர், 'என்ன மச்சான் எப்போ வந்தே. எல்லாத்தையும் பாத்தியா' என்றான். பயத்துடன் 'இல்லை அண்ணா. இப்போதுதான் வந்தேன்' என்று பொய் சொன்னேன். 'பொய் சொல்லாதேடா. உன் மூஞ்சியைப் பார்த்தாலே எல்லாத்தயும் பார்த்து விட்டாய் என்று தெரியுதே. பயப்படாதே. நான் முடிச்சிட்டேன். இனி நீ போய் விளையாடு' என்று சொல்லி விட்டு கல்யாணியைப் பார்த்து 'கல்யாணி பையன் புதுசு பார்த்து நடந்துக்கோ. பயப்படாதே. சொன்னபடி நடந்துக்கிறேன்' என்று சொல்லிவிட்டு படி இறங்கிப்போனான். என்ன இவன். ஏதோ ஒரு டிக்கட்டைக் காசு கொடுத்துக் கூட்டிக்கொண்டுவந்து கூட்டாக அனுபவிப்பது போலச் சொல்லிவிட்டுப் போறான் என்று எனக்கு வியப்பாக இருந்தது. ஏனென்றால் கல்யாணி கூட ஒரு டான்சர் கம் துணை நடிகைதான். அவளைப்போய் ஒரு விபச்சாரிபோல நடத்துகின்றானே என்று நினைத்தேன். ஆனால் கல்யாணியோ அதைப் பற்றி எல்லாம் சிந்திப்பதாகத் தெரியவில்லை. என் கையைப் பிடித்து கூட்டிக்கொண்டு அவளும் கதிரும் லீலை புரிந்த அதே இடத்துக்கு வந்தாள். என் கால்களில் எதோ மிதிபட்டது. கதிரும் அவளும் போட்ட ஆட்டத்திற்கு சான்றாக நிலம் ஈரமாக இருந்ந்தது. அந்த இடத்தை விட்டுச் சற்று விலை நின்றேன். கிட்ட நெருங்கி வந்த கல்யாணி கைகளை என் கழுத்தைச் சுற்றி மாலையாகப் போட்டுக்கொண்டாள். அவள் வாயை என் வாய்க்குக் கிட்டக்கொண்டுவந்தாள். அவள் உதடும் எனது உதடும் உரசும் நேரத்தில் நடுவில் கையை வைத்தேன். அவள் ஈர உதடு என் பின்கையில் ஒத்தடம் கொடுத்தது. வியப்புடன் விலகினாள். ஏன் என்ற கேள்வியுடன் எனது முகத்தைப் பார்த்தாள். 'நான் உன் கூடப்பேசனும்' என்றேன். 'அப்புறம் பேசலாமே. முதல்ல இது அப்புறம் பேச்சு.' என்றாள். 'இது ... வேண்டாம்' என்றேன். 'வேண்டாமா. ஏன். என்னைப் பிடிக்கவில்லையா. ஓ.... கதிரின் எச்சை என்று நினைக்கின்றாயா? வேணும்னா நான் போய் கழுவிக்கொண்டு வரவா?' என்றாள். என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. இவள் கூட வேசி மாதிரியே பேசுகின்றாளே என்று நினைத்துக்கொண்டு 'எனக்கு உன்னைப்பிடிச்சிருக்கு. ஆனால் உனது உடம்பைக் காட்ட வேண்டாம். மனசைத் திறந்து காட்டு' என்றேன். கொஞ்ச நேரம் என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். எதுவும் பேசவில்லை. 'என்ன பார்க்கிறாய். ஏதாவது தப்பாகக் கேட்டு விட்டேனா' என்றேன். 'இல்லை. சினிமாபீல்டில் உடம்பைக் காட்டு என்று சொல்வோரைப் பார்த்துப் பழகிவிட்ட எனக்கு . மனசைக் காட்டு என்று முதன் முதலாகச் சொல்லும் உன்னைப்பார்க்கும்போது பேச்சு வரவில்லை. சரி. என்ன பேசவேண்டும்' என்றாள். 'ஏன் இப்படி எல்லாம் நடந்துக்கிறாய். மனசுக்குப் பிடித்துத்தான் இதைஎல்லாம் செய்கின்றாயா?' 'மனசுக்குப் பிடித்தா?' சிரித்தாள். 'பார்த்தாயில்ல. என் உடுப்பைக்கூட்டக் கழட்டவில்லை. வாய்க்குள் விட்டு ஆட்டினான். நைட்டியை இடுப்பு வரை தூக்கினான். தொடையை தடவவில்லை. குண்டியைப் பிசையவில்லை. ஏன் குண்டியைப் பார்க்ககூட இல்லை. சாமனுக்குள் விட்டு ஆட்டினான். அட்லீஸ் ஆட்டும்போது நைட்டிக்கு மேலால என் முலையைத் தொடக்கூட இல்லை.தனது வேலை முடிந்ததும் எழுந்து அடுத்த ஷோவை உன்கூட வைச்சுக்கோ என்று சொல்லி விட்டுப் போய்விட்டான். இதை நான் விரும்பிச் செய்யுறேனா என்று கேட்கின்றாய். யோசிச்சுப்பாரு. உடம்பு சுகத்துக்காக இதை செய்திருந்தால் இப்படி அரைகுறையாக செய்துவிட்டுப் போக விட்டிருப்பேனா? அவனுக்குத் தேவை சுகம். அது கிடைத்ததும் அவன் போய்விட்டான். எனக்கு தேவை சுகம் இல்லை. வாய்ப்பு. சினிமாவில் கதாநாயகி வாய்ப்பு' 'அப்போ சினிமாவில் கதாநாயகி வாய்ப்பு வேணும் என்பதுக்காக இவன் கூடப்படுக்கிறாய்?' 'ஆமா. இன்னைக்கு இவன் உதவி டைரக்டர். நாளைக்கு ஒரு டைரக்டராகி படம் பண்ணுவான் அல்லவா' சொல்லி விட்டு என்னைப் பார்த்தாள். தொடர்ந்தாள். 'என்னைத்தான் நாயகியாகப் போடுவான் என்பது என்ன நிச்சயம் என்று நினைக்கிறாயா. நிச்சயம் இல்லைத்தான். ஆனால் ஒரு வீத வாய்ப்பு இருக்கும் அல்லவா. அந்த ஒரு வீததைக்கூட நான் மிஸ்பண்ண விரும்பவில்லை' என்றாள். எனக்குச் சிரிப்பு வந்தது. சிரித்தேன். 'ஏன் சிரிக்கின்றாய்' என்றாள். 'சரி. அவன் படத்தில் உன்னை நாயகியாக்குகின்றான் என்று வைத்துக்கொள்வோம். உன்னால் நாயகியாக ஜெயிக்க முடியுமா. முதல்ல அவனால் ஒரு நல்ல படத்தைத் தர முடியும் என்று நம்புகின்றாயா?' என்றேன். புரியாமல் என்னையே பார்த்தாள். 'யோசிச்சுப் பாரு. இப்போ உன் திருப்தியைப் பற்றி துளியளவு சிந்தனை கூட இல்லாமல் தனக்கு திருப்தி ஏற்பட்டவுடன் எழுந்து சென்றுவிட்ட இவனால் மற்றவர்கள் திருப்தியைப் பற்றி நினைத்துப்பார்க்க முடியுமா. அப்புறம் எப்படி இவனால் நல்ல படம் தரமுடியும். ஒரு டைரக்டராக ஜெயிக்கனும் என்றால் அவன் மற்றவர்களைத் திருப்திப்படுத்த வேண்டும். தன்னைத் திருப்திப்படுத்தும் வகையில் படம் எடுக்கக்கூடாது. அப்ப்டி அவன் படத்தில் நீ இருந்தாலும் அதுதான் உனது கடைசிப் படமாகக் கூட இருக்கலாம். என்னைப் பொறுத்த மட்டில் நீ அவன் கூடப்படுத்தது உனது உழைப்பு. அது வீணாகக் கூடாது. பயிருக்கு தண்ணி பாய்ச்சலாம். ஆனால் புல்லு என்று தெரிந்தபின் தண்ணி பாய்ச்சுவது தப்பு' என்றேன். என்னையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தவள் 'யோவ். நிச்சயம் சினிமாவில் நீ பெரியாளாக வருவாய். இந்தளவுக்கு யோசிக்கிற நீ கண்டிப்பாக நல்லா வருவாய்' என்றாள். சினிமாவில் வந்த சில நாட்களில் உண்மையான வாழ்த்து. என் நெஞ்சு குளிர்ந்தது. ஆனால் அவளை நினைத்தபோது வலித்தது. 'நன்றி கல்யாணி. முதன்முதலில் என்னை வாழ்த்தி எனக்கு உச்சாகமூட்டியிருக்கின்றாய். ஆனால் உன்னை நீ மாற்றிக்கொள். படுப்பதுக்கு முன் யோசி. ஐ மீன் உழைப்பதுக்கு முன் ஒரு கணம் யோசி. உன் உழைப்புக்குப் பயன் இருக்கா என்று. நீ காசு போட்டு உழைக்கவில்லை. பெண்மையை வித்து உழைக்கிறாய். அது வீணாக கூடாது. ரொம்ப வலிக்குது கல்யாணி.' என்றேன். 'அப்படியா? வலிக்கனும். அப்போதான் ஜெயிக்கணும் என்ற வெறி வரும். வலியைத் தாங்கிக்கப் பழகிக்கோ. அப்போதான் நீ ஜெயிக்கலாம்' என்றாள். கொஞ்ச நேரம் பேசிக்கொண்டிருந்து விட்டு அறைகளுக்குப் போனோம். ஊட்டியில் ஒரு மாதம் தொடர்ந்து ஷூட்டிங் நடந்தது. அந்தக் காலகட்டத்தில் ஜூனியர் ஆர்ட்டிஸ்ட், லைபாய் என்று அடிமட்ட சினிமாத் தொழிலார்களில் ஒருவனாகிவிட்டேன். அவர்களுல் இரண்டறக் கலந்து விட்டேன். ஊட்டியில் ஷூட்டிங் முடித்து அடுத்த கட்ட ஷுட்டிங்குக்காக சென்னைக்குத் திரும்புவதுக்காக ரயிலில் பயணித்துக் கொண்டிருந்தோம். சென்னையில் எனக்கே எனக்காக் காத்திருக்கும் அதிர்ச்சியைப்பற்றி தெரியாமல் கலகலப்பாக பயணத்தை அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தேன். தொடரும்.... Indian Sex Stories Mobile > Indian Sex Stories in Indian Languages > Tamil Sex Stories - தமிழ் ஸெக்ஸ் ஸ்டோரீஸ் > Kollywood Tamil Sex Story Powered By Indian Sex Stories, © 2005-2013 Mobile Sex Stories